Hz. Muhammed, Medine’ye Hicret ettikten sonra, bölgedeki Müslümanlar onu evlerinde misafir etmeyi can-ı gönülden arzu ederler. Fakat Peygamber Efendimiz, incitmek istemediği bu güzel tekliflere karşılık olarak, devesinin çökeceği yere en yakın evde misafir olmayı tercih edeceğini belirtir.
Gerçekten de, devesi önce bir yere çöker, ardından biraz daha ilerleyip başka bir yere tekrar durur. Böylece, Resûlullah en yakın olan ve dedesi Abdulmuttalib tarafından sevgi ve yakınlıkla bilinen Ebû Eyyûb’un evine gelir ve orada yedi ay boyunca misafir kalır.
Bu güzel davranışı nedeniyle Ebû Eyyûb El Ensari, “Mihmandâr-ı Nebî” unvanıyla anılmaya başlar, yani “Peygamber’in Misafiri” olarak anılır. Bu olay, Hz. Peygamber’in içten sevgisi ve güzel ahlakının bir örneğidir.
